کتاب چاپی دیوان شعر میرزا عبدالحسین بهمنی

• اسباب غم و شادی در پرده‌‌ی تقدیر است       هر انده و شادی را از جانبِ حق، می‌دان

          غرّه مشو از عزّت وز زلّت خود غمگین       کاین هردو نخواهد ماند از بهر تو جاویدان 

• قوی را بی‌تفاوت با ضعیف  است        توانگر با گدا در یک ردیف است؟

           مگو قانون بفرما موم نرم است       دهد تغییر شکل آنگه که گرم است

میرزا عبدالحسین خان بهمنی (1325-1277) شاعری از دیار آشنای فارس بود. او در زمان حیاتش در میان مردمش چندان هم ناشناخنه نبود؛ در سال هایی که عرصه‌ی جهان، جنگ های خانمان سوز جهانی اول و دوم را تجربه می‌کرد و به تبع آن ایران نیز از تغییر و تحولات حاصل از این جنگ ها و انقلاب‌های صنعتی در اروپا مصون نمانده و در سردرگمی تحولات مشروطه خواهی و تغییر و تبدیل دو رژیم حکومتی قاجار و پهلوی گرفتار آمده بود.

ظهور و بالش وی در عرصه‌ی شعر که از همان اوان جوانی آغاز گردید مصادف می‌گردد با تحولات و دگرگونی ها‌ی بعد از مشروطه در ایران. افکار و اشعار او آیینه ی تمام نمای جامعه است . گرچه وی در قالب شعری پیوند خود را با اسلاف و پیشینیان خود نبریده و به قالب های سنتی وفادار مانده، در شعر« چون و چرا با خدا» سروده شده در سال 1308، خود را از جمله ی پیشگامان سراینده شکل ( چهار پاره) قرار می‌دهد ، علاوه بر آن درون مایه شعر را بر اساس نوعی عرفان انتقادی می‌گذارد که در این قالب بدیع و تازه است. این شعر دست مایه‌ی نقد نویسندگان و شاعران از سراسر ایران و پدید آمدن کتاب « اسرار خلقت» می‌گردد.

آثارش طی دو‌دهه فعالیت ادبی از عمر کوتاهش در جراید فارس ( ظریف، نامه کانون شعرای فارس ، بهار ایران، استخر، بیان حقیقت، جهان نما، سالنامه‌ی فارس 1309) خوزستان ( نامه خوزستان )، قم( استوار، راه سلامت)، بمبئی/ هندوستان (البشارات1299.ش) چاپ شده است.