کتاب چاپی یک ساعت انتظار

باربر- چمدان شما را به انبار بدهم يا خير؟

پل کرانتوکس- صبر کنيد.

باربر- هنوز تصميم نگرفته ايد؟

کرانتوکس- نه، هنوز نه.

باربر- قطار بعدي در ساعت يک و نه دقيقه بعد از ظهر حرکت مي کند. يک ساعت بايد انتظار بکشيد. راه ديگري هم نداريد. انتظار (آه مي کشد) چيز خوبي نيست اما اجباراً بايد تحمل کرد.

کرانتوکس- من روي اين انتظار حساب نکرده بودم. فکر نمي‌کردم که قطار اينجا توقف کند. اگر مي دانستم مسير ديگري انتخاب مي‌کردم  متاسفانه حالا بايد اينجا قطارم را عوض کنم.

باربر- يعني اينقدر مسئله بد است؟ شما تا شهر آتن سه روز بايد در قطار باشيد، حالا يک ساعت روي آن خيلي تفاوت نمي کند.

کرانتوکس- موضوع ربطي به يک ساعت انتظار ندارد، ناراحتي من از اين شهر است نه از انتظار.

باربر- شايد شما بتوانيد در يک ساعت، قسمتي از اين شهر را از نزديک ببينيد. شهر ما، شهر بدي نيست. جاهاي ديدني زياد دارد. کليساهاي قديمي، ساختمان هاي جالب، خرابه هاي کاخ ها، برج هاي قديمي، پارک هاي زيبا و از همه مهم تر مردم خوب و مهربان.

کرانتوکس- من اين شهر را مي شناسم و همه نقاط آن را هم بلدم.

باربر- آه پس شما قبلا اينجا بوده ايد؟

کرانتوکس- بله.

باربر- مدت زيادي؟

کرانتوکس- هفده سال تمام.

هاینریش بل در 21دسامبر 1917 در شهر کلن آلمان، در خانواده‌ای کاتولیک و صلح‌جو (پاسیفیست) به دنیا آمد. خانواده او مخالف نازیسم بودند و هاینریش هم در دهه1930 حاضر نشد به سازمان جوانان هیتلری بپیوندد. در بیست‌سالگی پس از اخذ دیپلم در یک کتاب‌فروشی مشغول کار شد و پس از آن در دانشگاه کلن در رشتهٔ مطالعات آلمانی و کلاسیک تحصیل کرد. با آغاز جنگ جهانی دوم، برای خدمت به ورماخت فراخوانده شد و در جبهه‌های لهستان، فرانسه، رومانی، مجارستان و شوروی حاضر شد.

در سال1942، بل با آن‌ماری سش ازدواج کرد. حاصل این ازدواج سه پسر بود اما اولین فرزند آنها، کریستوف، در سال 1945 بر اثر بیماری از دنیا رفت. آن‌ماری بعدها در ترجمه چند اثر انگلیسی به آلمانی، با بل همکاری کرد.

بل در دوران جنگ چهاربار مجروح و مبتلا به تیفوس شد. نهایتاً در آوریل1945 به اسارت ارتش ایالات متحده درآمد و به اردوگاه اسرای جنگی فرستاده شد.پس از پایان جنگ، با همسرش در شهر کلن، شهری که 80۰ درصدش در اثر جنگ ویران شده بود، اقامت گزید و در مغازهٔ نجاری خانواده‌اش شروع به کار کرد.در سال 1950 به مدت یک‌سال به‌عنوان مسئول سرشماری آپارتمان‌ها و ساختمان‌ها در اداره آمار مشغول به کار شد اما از این شغل راضی نبود و بالاخره تصمیم گرفت ریسک کند و به دنبال نویسندگی برود.