کتاب چاپی مُروا

هادی مهدی‌زاده، شاعر، ترانه‌سرا و نویسنده به تاریخ دهم خردادماه 1359 متولد شد. مهدی‌زاده را می‌توان متعلق به همه ایران دانست؛ اصالت او از استان فارس اما به علت اشتغال پدر در نیروی دریایی در زمان تولدش، زاده و پرورش‌یافته بندرعباس است، و با این‌همه بخش تعیین‌کننده‌ای از جوانی‌اش در تهران گذشت.

او در رشته حسابداری تحصیل و ادبیات را نیز به صورت تخصصی و فارغ از رشته تحصیلی دنبال کرده است. نخستین سروده‌هایش به اولین سال‌های نوجوانی بازمی‌گردد، و سابقه فعالیت حرفه‌ای او در زمینه شعر و ترانه به حدود یک دهه می‌رسد.

تجربه زندگی در شهرهای مختلف و آشنایی با فرهنگ بومی به خصوص جنوب کشور، به خوبی در اشعارش نمود دارد؛ اغلب سروده‌های او موضوعاتی دراماتیک و اجتماعی دارند و برخی به صورت ترانه خوانده‌ شده‌اند.

من یوسُفم، گمگشته‌ای در قعرِ چاهم

اقبالِ یک سوزن تهِ انبارِ کاهم

گرگینه‌ام در انتظارِ قرصِ ماهم

خون می‌چکد از دست‌های بی‌گناهم

هر شب خودم را میدَرَم تا پایِ مُردن

پانوشت:

گاهی احساس می‌کنم هیچوقت نتونستم از دریچه‌ی درستی به زندگیم نگاه کنم، انگار که از همون اول از در اشتباهی وارد شدم و حالا به جای لابی سر از انبار در آوردم، از اون‌طرف دیوار صداهای ضعیفی میاد اما هیچ چیزش واضح نیست، و تردیدی ترسناک، اینکه نکنه پشت این دیوار هم انباری دیگه‌ای باشه؟