کتاب چاپی کلاهی برای موهای قرمز

صاحب مغازه، مردي ميانسال و نسبتا چاق بود که موهايي سفيد و فر داشت و وسط سرش هم کچلي ديده مي شد. پيراهني سفيد با دو بنده‌اي قهوه اي رنگ به تن داشت. بامزه به نظر مي آمد.

همانطور که نگاهم را به کلاه ها دوخته بودم، سلام کردم و او با صداي کلفت ولي شيرين از من پرسيد : دنبال چه نوع کلاهي هستي خانم جوان ؟

واي! تا به حال کسي مرا خانم جوان صدا نزده بود!

سرم را بالا گرفتم و گفتم : به دنبال کلاهي هستم که مرا بزرگتر از سنم نشان دهد.

مرد لبخندي زد و روي شيشة پيشخواني که هم قد من بود خم شد و گفت : عجب! پس مي‌خواهي زود بزرگ شوي!

من که کمي اميدوار شده بودم گفتم : مي‌خواهم ديگر کسي مرا بچه به حساب نياورد.

مرد فکر کرد و گفت : کمي صبر کن، فکر کنم مي دانم دنبال چه هستي.

بعد از دري کوچک، وارد پشت مغازه اش شد که به نظر انبار مي آمد. به سمت در رفتم و متوجه شدم که مغازة اصلي آنجاست. يک اتاق مربع شکل خيلي بزرگ که قفسه هاي کلاه در هر گوشه اش مانند صفحات کتاب ورق مي خوردند.

از تعجب دهانم باز مانده بود که مرد جلويم ظاهر شد و گفت : پيدايش کردم. سالهاست که اينجا مانده و کاملا مناسب شماست.

يک کلاه استوانه اي شکل شبيه کلاه شعبده بازها بود البته نه به بلندي آنها.

پيرمرد دستش را روي کلاه کشيد، خاک هايش را پاک کرد و گفت : اين همان چيزي است که مي خواهي.

بعد مرا به سمت در خروجي راهنمايي کرد  و گفت : راستي موهاي قرمز بافته شده ات خيلي زيبا هستند.

نگاهي به آن کلاه جالب انداختم و گفتم : اگر بخواهم اين کلاه را بخرم چقدر بايد پول بدهم ؟

 مرد با لبخندي گفت : راستش را بخواهي من از دخترهايي که موهاي قرمز رنگشان را مي بافند خوشم مي آيد و از آنها پولي نمي‌گيرم.